Tijdschrift Chef & Carrière: Het eindexamenfeest van zijn zoon was de druppel voor magazijnchef Håkan Böös. Hopelijk de allerlaatste, na een lang leven van ontkenning en leugens.
Wanneer begon u met alcoholmisbruik?
Sinds mijn eerste dronkenschap op 16-jarige leeftijd heb ik nooit bij één glas kunnen blijven. Ik dronk totdat de alcohol op was of ik in slaap viel. Maar het was pas in de jaren ’90 dat ik steeds vaker ging drinken om te ontspannen na het werk.
Bent u ooit dronken geweest op het werk?
Nee, maar ik had wel vaak een kater en was eigenlijk niet in staat om naar het werk te rijden of een heftruck te besturen, wat ik toch deed. En bijna dagelijks dronk ik een paar biertjes in de auto op weg naar huis. Omdat ik leidinggevende was, kon ik het werkschema aanpassen aan de openingstijden van de slijterij.
Hoe beïnvloedde het drinken u als leidinggevende?
Nu ik nuchter ben, vind ik dat ik een veel betere leidinggevende ben. Vroeger durfde ik bijvoorbeeld geen conflicten aan te gaan uit angst dat iemand iets over mij zou ontdekken. Ik begrijp nu niet hoe ik mijn werk kon volhouden, ik stak zoveel energie in het vermijden van ontdekking.
Had iemand iets in de gaten?
Nee, ik heb het achteraf zelfs gevraagd. Iedereen op het werk was even verbaasd toen ik mezelf liet opnemen in een behandelcentrum.
Wat bracht u ertoe om de beslissing te nemen zich te laten opnemen in een behandelcentrum?
Ik was 18 maanden in behandeling bij de dagkliniek, maar vond eigenlijk niet dat ik een alcoholprobleem had. Het was pas de dag na het eindexamen van mijn zoon, in het voorjaar van 2015, dat ik tot inzicht kwam. Mijn vrouw had alle alcohol van het feest van de avond ervoor weggehaald en in paniek omdat ik niets meer had om te drinken, opende ik een fles whisky die mijn zoon als eindexamencadeau had gekregen. Daar en toen begreep ik dat ik behoorlijk grote problemen had en daadwerkelijk hulp nodig had.
Hoe reageerden uw werkgever en collega’s?
Mijn toenmalige werkgever heeft het goed aangepakt. Ze betaalden voor mijn behandeling en sloten een contract met mij dat onder andere inhield dat ik tests moest ondergaan, vanaf de eerste dag een ziekteverklaring moest inleveren en therapie moest blijven volgen. Ook de medewerkers behandelden mij goed en niemand heeft ooit mijn alcoholisme tegen mij gebruikt. Toen ik na een paar jaar op zoek ging naar een nieuwe baan, was ik open over het feit dat ik een nuchtere alcoholist ben en ik ben altijd met respect behandeld.
Heeft u iets aan uw ervaringen?
Ik ben beter in het herkennen wanneer iemand alcoholproblemen heeft. Ik durf de vraag te stellen die niemand aan mij stelde en die je moet stellen als je iets vermoedt, ook al is het ongemakkelijk. Negen van de tien zullen niet toegeven dat ze problemen hebben, maar de vraag zet aan tot nadenken. Misschien kan het mensen ertoe brengen om op tijd hulp te zoeken.